Το ανεμόπτερο κατασκευάζεται από τον οίκο Glaser-Dirks της Γερμανίας το 1977, για λογαριασμό του ανεμοπόρου και εκπαιδευτή της Ανεμολέσχης Αθηνών, Ντίνου Αυγερινού.

Τον ίδιο χρόνο έρχεται στην Ελλάδα οδικώς από την Γερμανία. Έχει το αμερικανικό νηολόγιο Ν64790, που εκχωρείται από την Αμερικανική Υπηρεσια Πολιτικής Αεροποριας (FAA) στις 30 Νοεμβρίου 1977. 

Διαθέτει ολοκινούμενο πηδάλιο ανόδου-καθόδου και είναι το cn 100. Είναι δε το τελευταίο DG-100 που παράγεται στην Γερμανία. Το ανεμόπτερο συνεχίζει να κατασκευάζεται από την ELAN, που εδρεύει στην Σλοβακία, σαν DG-100G με συμβατικό οριζόντιο σταθερό και ξεχωριστό πηδάλιο ανόδου-καθόδου (Stabilizer-Elevator).

Με το ανεμόπτερο αυτό ο Ντίνος Αυγερινός άρχισε να κάνει τα πρώτα προγραμματισμένα και όχι ευκαιριακά, ανεμοπορικά ταξίδια στην Ελλάδα με έδρα το Τατόι. Αρχίζει να εξερευνά τον καιρό της Ελλάδος και κατορθώνει σύντομα να ταξιδέψει με το ανεμόπτερό του, από το Τατόι στην Λαμία με επιστροφή (300 km) και αργότερα Τατόι - Τρίκαλα - Τατόι (500 km).

Τον Σεπτεμβριο του 1979 η Ρουμανία διοργανώνει την 3η Αεροπορική Βαλκανιάδα. Οι αγώνες ανεμοπορίας έγιναν στο Ιάσιο που βρίσκεται περίπου 350 χλμ. βόρια του Βουκουρεστίου. 

Η Ελλάδα στο αθλημα της ανεμοπορίας συμμετεχει με δυο αθλητες. Με τον Ντίνο Αυγερινό (πτυχίο ανεμοπόρου ΥΠΑ Νο 22) που πετά με το ιδιόκτητο DG-100, (Ν64790) και τον Πέτρο Τσακωνιάτη (πτυχίο ανεμοπόρου ΥΠΑ Νο 2) που πετά με το Mosquito (SX-123), ανεμόπτερο της Ανεμολέσχης Αθηνων.

Το DG-100 της Ελληνικής συμμετοχής τράβηξε τα βλέμματα των συμμετεχόντων και του κοινού, μια και έφερε αμερικανικό νηολόγιο. Ένα δεύτερο DG-100 κατασκευής ELAN συμμετείχε στους αγώνες, με την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας.

Η παραπάνω φωτογραφία έχει τραβηχτεί κατά την διάρκεια των αγώνων. Είναι το DG-100 με τον Ντίνο Αυγερινό στα χειριστήρια. Δηλαδή ένα ανεμόπτερο Γερμανικής κατασκευής, με Αμερικανικό νηολόγιο και με Έλληνα πιλότο, που το ρυμουλκεί, ένα PZL-104 Wilga, πολωνικής κατασκευής με Ρουμάνικο νηολόγιο. Μία πραγματικά σπάνια στιγμή στην κουμουνιστική Ρουμανία του 1979.

Ο επίσημος φωτογράφος των αγώνων, ο Ρουμάνος Mihail Andrei, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, δεν έχανε ευκαιρία να απαθανατίζει το DG-100, όπου το έβρισκε.

Την δεύτερη μέρα των αγώνων, το DG-100 έχει κληρωθεί να απογειωθεί πρώτο. Αυτό σημαίνει ότι οι υπόλοιπες συμμετοχές θα περιμένουν πίσω του προκειμένου να επιλέξει αυτό, πια στιγμή της ημέρας θα ξεκινήσουν οι απογειώσεις.

Τον Μάιο του 1980 το DG-100 αποκτά το Ελληνικό νηολόγιο SX-125, σύμφωνα με το πιστοποιητικό νηολόγησης Νο 277 (30/5/1980). 

Το 1981 η Ελλάδα συμμετέχει για πρώτη φορά με τον Ντίνο Αυγερινό και το DG-100 (SX-125) στο 17ο Παγκόσμιο Πρωταθλημα Ανεμοπορίας στο Paderborn της Γερμανίας. Το SX-125 συνεχίζει να έχει έδρα το Τατόι και να εξερευνά ανεμοπορικά την Ελλάδα για οκτώ ακόμη χρόνιa στα χέρια του Ντίνου Αυγερινού.

Το 1988 το SX-125 μεταβιβάζεται σε δύο ανεμοπόρους, μέλη της Ανεμολέσχης Αθηνών, οι οποίοι το μεταφέρουν στο αεροδρόμιο του Μαραθώνα, από όπου και επιχειρούν μέχρι το 1989, οπότε το αγοράζει η Ανεμολέσχη Αθηνών και το SX-125 επιστρέφει στο αεροδρόμιο Τατοΐου.

Τα μέλη της Ανεμολέσχης Αθηνών πετούν από τότε εντατικά με το SX-125, πτήσεις ρουτίνας γύρω από το αεροδρόμιο, αλλά και πτήσεις ταξιδίου σε όλους τους ανεμοπορικούς αγώνες.

Στην μεγάλη φωτογραφία, το SX-125 πετά πάνω από το αεροδρόμιο "Δήμητρα" στην Κωπαΐδα, σε υψος 2000 ποδών. Διακρίνεται ο ανεμοπόρος και εκαπαιδευτής της Ανεμολέσχης Αθηνών, Ζαχαρίας Παπαγεωργίου.

Το 2010 η Olympic Air κάνει χορηγία στην Ανεμολέσχη Αθηνών και από τότε το ανεμόπτερο πετά με το χρώματα της εταιρίας.

Το SX-125 είναι ένα όμορφο ανεμόπτερο, που ενέπνευσε κατά καιρούς, όσους ανεμοπόρους ασχολούνται και με την ζωγραφική.

Ο ανεμοπόρος Κώστας Πικρός ζωγράφισε το SX-125 του Ντίνου Αυγερινού προσγειωμένο στην Βοιωτία, ελλείψει θερμικών. Η εξαφάνιση των θερμικών προέρχεται από τα νέφη Cirostratus που φαίνονται να έρχονται πυκνότερα από τον δυτικό ορίζοντα. Λάδι σε καμβά, διαστάσεων 34 x 25 εκατοστών του 1982. Ο πίνακας ανήκει στην ομάδα ζωγραφικών έργων του Hellenic Soaring Archive.

Ο ανεμοπόρος Γιάννης Γκρίτσης διάλεξε το SX-125 για τον ζωγραφικό πίνακα "Ανεμοπορία & Ολυμπιακή" που ζωγράφισε το 2012 (75 x 50 εκατοστά, λάδι πάνω σε καμβά) και που τελικά κοσμεί το εξώφυλλο της αεροπορικής αυτοβιογραφίας του, “Ειμαρμένη Πτερόεσσα”

Το DG-100 (SX-125) είναι το μοναδικό αυτού του τύπου στην Ελλάδα. Παρά τα πάμπολλα ταξίδια που έχει κάνει μακριά από την  ασφάλεια των αεροδρομίων, εξακολουθεί για τέσσερις δεκαετίες να πετά και να εκμεταλλεύεται με τον καλλίτερο τρόπο τα ανοδικά ρεύματα, που βρίσκει στο δρόμο του.

Το Aerodata ευχαριστεί τον ανεμοπόρο Ντίνο Αυγερινό για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του αρχείου του, καθώς και για τις πληροφορίες που μας έδωσε.