Το SX-BGE νηολογήθηκε στο Belfast ως G-BJUL και έκανε την πρώτη του πτήση στις 7/1/1982. Έλαβε  το Ελληνικό νηολόγιο στις 13/5/1982 και παραδόθηκε στην Ολυμπιακή Αεροπλοΐα στις 20/7/1982 με το όνομα “Νήσος Μήλος”. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του SX-BGE είναι αυτή που συνόδευε το βιβλίο του αεροπλάνου, στην  Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας προκειμένου να λάβει το ελληνικό νηολόγιο  (φωτ. Ολυμπιακή Αεροπλοΐα)

Όπως και υπόλοιπα SD3-30 της Αεροπλοΐας πέρασε την καριέρα του χωρίς σοβαρά προβλήματα. Αυτό όμως ίσχυσε μέχρι τις 3 Αύγουστου 1989 ημέρα Πέμπτη.

Εκείνη την ημέρα το πρόγραμμα πτήσεως του SX-BGE έγραφε ΟΑ 732/544. Στην πραγματικότητα ήταν μια σειρά από πτήσεων που ξεκινούσε από την Αθήνα και συνέχιζε για Κω, Σάμο, Θεσσαλονίκη, Σάμο, Κω, και επιστροφή στην Αθήνα. Τα πληρώματα για συντομία το εξέφραζαν ως Σάμο-Θεσσαλονίκη αυτό ήταν αρκετό για να καταλάβει ο καθένας και το υπόλοιπο "τραινάκι" όπως χαρακτηριστικά αναφερόντουσαν όλοι για τα δρομολόγια με ακολουθία προορισμών.

Το δρομολόγιο είχε προγραμματιστεί να εκτελείται κάθε Πέμπτη με χρόνο απογείωσης στις 09.30 το πρωί. Το πλήρωμα έπρεπε να παρουσιαστεί 45 λεπτά ενωρίτερα, ενώ ο προγραμματισμένος χρόνος επιστροφής στην Αθήνα ήταν 19.15 το απόγευμα. Δεδομένου ότι οι συνθήκες δεν ήταν πάντοτε καλές οι καθυστερήσεις ήταν επόμενο να είναι σχεδόν ...εγγυημένες.  Έτσι τις περισσότερες φορές τα πληρώματα αυτού του δρομολογίου απασχολούντο πάνω από 11 συνεχόμενες ώρες.

Ο κυβερνήτης την συγκεκριμένη ημέρα ήταν πεπειραμένος και μάλιστα εκπαιδευτής με πολλά χρόνια στην εταιρία. Ο συγκυβερνήτης είχε προσληφθεί στις αρχές του ίδιου χρόνου και μάλιστα ήταν ο δεύτερος στη σειρά επιτυχίας. Η ιπταμένη συνοδός πετούσε στην Αεροπλοΐα τρία χρόνια με SD3-30. Όλοι προσήλθαν για την πτήση ξεκούραστοι μετά από ανάπαυση δυο ημερών. Η ανάπαυση των πληρωμάτων ήταν κάτι που φρόντιζε ο προγραμματισμός της εταιρίας.

Η τελευταία απογείωση του αεροπλάνου έμελε να είναι από την Θεσσαλονίκη με προορισμό την Σάμο. Οι επιβάτες αυτού του δρομολογίου συνήθως ήταν ελάχιστοι. Την συγκεκριμένη ημέρα όμως, οι τριάντα θέσεις επιβατών ήταν όλες καταλυμένες, ενώ επιπλέον ταξίδευε και ένα βρέφος στην αγκαλιά της μητέρας του.

Στην εξ όψεως προσέγγιση της πτήσεως ΟΑ545 στην Σάμο, λόγω πολύ χαμηλής οριζόντιας ορατότητας το αεροπλάνο προσέκρουσε στην κορυφή του όρους Κέρκης της Δυτικής Σάμου. Είναι ένα βραχώδες βουνό, χωρίς καμία βλάστηση, που φτάνει σε ύψος τα 1.437 μέτρα (4.714ft). Η σύγκρουση ήταν εξαιρετικά σφοδρή. Το πλήρωμα και όλοι οι επιβάτες, (34 συνολικά άτομα), έχασαν την ζωή του ακαριαία, βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα.

Το αεροπλάνο αγνοείτο ολόκληρη την νύχτα ενώ τα συντρίμμια του εντοπίστηκαν το μεσημέρι της επομένης ημέρας. Το έργο των συνεργείων αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο λόγω της απουσίας κάθε προσβασιμότητας στο σημείο, αλλά και της μεγάλης κλήσης του βουνού, που με δυσκολία κάποιος κατόρθωνε να σταθεί όρθιος.

Το δρομολόγιο αυτό, μαζί με ένα ακόμη που αφορούσε το σμήνος Dornier  Do-228 και που εξυπηρετούσε την διαδρομή Αθήνα – Άραξο – Λάρισα – Άραξο – Αθήνα, κρίθηκαν από την εταιρία ασύμφορα και δεν εμφανίστηκαν στο πρόγραμμα του επόμενου έτους. Το σκεπτικό με το οποίο είχαν ενταχθεί αυτές οι διαδρομές στο θερινό πρόγραμμα της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας το 1989, παραμένει, ακόμη και σήμερα 40 χρόνια αργότερα, απορία για τα πληρώματα της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας εκείνης της εποχής.

Ο εκπαιδευόμενος συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης ΟΑ 732/544 είχε πετάξει μόνο τον προηγούμενο μήνα στο πρόγραμμα της εταιρίας. Αυτή ήταν η πρώτη του πτήση, για τον Αύγουστο του 1989.

Το ατύχημα που ενεπλάκει το SX-BGE τον Αύγουστο του 1989, είναι το μελανότερο σημείο στην ιστορία της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας.

Περισσότερα στοιχεία για τα Short SD3-30, αλλά και για την Ολυμπιακή Αεροπλοΐα θα βρείτε στο νηολόγιο SX-BGA