18 x 24 εκ. 486 σελίδες

Ο Ηλίας Καρταλαμάκης αντί προλόγου στο δέκατο και τελευταίο του βιβλίο, προτιμά να ευχαριστήσει τους δικούς του ανθρώπους και να αποχαιρετίσει τους αναγνώστες του. Το κείμενο παρατίθεται αυτούσιο, και με σεβασμό στον αεροπόρο – συγγραφέα. 

Αντί προλόγου

Έχοντας γράψει και δημοσιεύσει εννέα από τα δέκα ιστορικά μου πονήματα δεν παρέλειψα να τα συμπληρώσω με τον κατάλληλο ανά βιβλίο πρόλογο, απαραίτητο για την εισαγωγή του αναγνώστη στην ουσία του περιεχομένου.

Δυστυχώς το ανά χείρας πόνημα στερήθηκε του προλόγου διότι ο συγγραφέας δεν έχει την δυνατότητα να τον γράψει αφού και στα δύο μάτια υποχρεώθηκα να κάνω εγχείρηση καταρράκτη, με δυσμενή συνέπεια την αμφοτέρων επί τα χείρω εξέλιξη βλάβης της ωχράς κηλίδας, μια κατάσταση που μου στέρησε κατά μέγιστο ποσοστό την όρασή μου, μη δυνάμενος ούτε το λιτό παρόντα πρόλογο να γράψω τον οποίο έγραψε καθ υπαγόρευσή μου ο υιός μου.

Ευχαριστώ τον Ύψιστο, διότι ενώ είχα εξαντλήσει τα όσα ψυχικά και σωματικά μου αποθέματα, με όπλισε με την δύναμη που χρειάστηκα να ολοκληρώσω και το ανά χείρας έργο μου.

Τριάντα χρόνια σκληρής – εξοντωτικής θάλεγα – πνευματικής εργασίας είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση της υγείας μου, αφού έφτανα μέχρι και 18-20 ώρες εργασίας ημερησίως με άγχος και πάθος για την ταχεία ολοκλήρωση της συγγραφής μου.

Ευχαριστώ την οικογένειά μου για την συνδρομή τους στο έργο μου.

Ειδικά για την σύζυγό μου, της ζητώ συγνώμη γιατί δεν εισήκουσα τις επίμονες καθημερινές συστάσεις της για τα υπερβολικά ωράρια εργασίας όταν μου τόνιζε.

-     Ηλία νομίζω ότι το παρακάνεις, είσαι στο γραφείο από τις 6 το πρωί! Σταμάτα επί τέλους, θα πάθουν τα μάτια σου!

Δυστυχώς δεν την άκουσα και σήμερα πληρώνω τα λάθη μου. Με μεγάλη λύπη αναγνωρίζω ότι δεν μπορώ, μου είναι αδύνατον πλέον να συνεχίσω γράφοντας και ότι τα ανά χείρας βιβλίο μου σηματοδοτεί και το όριο της συγγραφικής μου αντοχής… Είναι τι κύκνειο άσμα της πνευματικής προσφοράς μου στην Ελληνική Αεροπορία που τόσο αγάπησα.