14 x 21 εκ. 224 σελίδες

Ποδίζοντας στο κτήριο της Αγίας Παρασκευής, στην τότε ΕΡΤ, για πρώτη φορά στη ζωή μου και φτάνοντας στον 4ο όροφο όπου ήταν και το γραφείο του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή υπεύθυνου για το πρόγραμμα, αντίκρισα μια τεράστια χαλικοστρωμένη ταράτσα έξω από την μπαλκονόπορτα που με καλωσόριζε με την ανοιχτή πλατωσιά της.

“Άνετα θα μπορούσε εδώ να προσγειωθεί ένα ελικόπτερο” σκέφτηκα. Από τον Νοέμβριο του 1981 ως τον Νοέμβριο του 1984 (που έληξε η τρίχρονη σύμβασή μου) προσπάθησα το ραδιομέγαρο να αποικήσει ένα ελικόπτερο. Εις μάτην.

Από της σπουδές μου στην τηλεσκηνοθεσία στη Νέα Υόρκη, ήξερα ότι δεν υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός χωρίς αυτό το μέσο (κυρίως για τα ειδησεογραφικά ρεπορτάζ). Και βάλθηκα να το αποκτήσουμε.

Αυτή την ιστορία θα διαβάσεις, αγαπητέ αναγνώστη. Είναι για γέλια και για κλάματα. Εκατό τοις εκατό αληθινή. Μόνο τα ονόματα άλλαξα. Το τέρας της γραφειοκρατίας που υπήρχε τότε εξακολουθεί, δυστυχώς, να υπάρχει και τώρα στο Δημόσιο Τομέα.

από το οπισθόφυλλο του βιβλίου