Το SX-AFE βγήκε από το εργοστάσιο της Piper το 1951 ως L-18C με αριθμό κατασκευής 18-1007 και έλαβε το νηολόγιο 51-15310. Φορούσε δε κινητήρα Continental 95 ίππων.

Οι ΗΠΑ από το 1950 και για σειρά ετών, στέλνουν Piper Cub L-18 ως στρατιωτική βοήθεια, μέσω των Mutual Defense Assistance Programme (MDAP) στην Ελλάδα για την δημιουργία του σώματος Εναέριας Παρατήρησης (ΕΠΑΡ), για το πυροβολικό του Ελληνικού Στρατού.

Επρόκειτο για μια σειρά αεροπλάνων από την Piper που προορίζονται για τον Ελληνικό Στρατό, αλλά και για άλλες συμμαχικές χώρες. Στην ίδια σειρά κατασκευής βλέπουμε και τα άλλα αεροπλάνα που παραδόθηκαν στον ελληνικό στρατό και τελικά κατέληξαν στις κατά τόπους Αερολέσχες, όπως το SX-ADR (msn 18-1006) SX-ADP (msn 18-1008) και SX-ADQ (msn 18-1012). Το σύνολο αυτών των αεροπλάνων φτάνει στην ελληνική Αεροπορία Στρατού χωρίς να περάσει από τις τάξεις των Ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ.

Το SX-AFE πετά στην Εναέρια Παρατήρηση απλά ως 310, για περίπου 20 χρόνια.

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Ελληνικός Στρατός παραχωρεί τα παλαιότερα Piper Cub στην τότε Βασιλική Αερολέσχη Ελλάδος (ΒΑΛΕ)  για χρήση στις κατά τόπους Αερολέσχες. Το 51-15310 καταλήγει στην Αερολέσχη Αθηνών ως L-18C-PI Super Cub και λαμβάνει το νηολόγιο SX-AFE, στις 18 Μαρτίου 1974 με το νούμερο 167 στο βιβλίο νηολογίων της ΥΠΑ.

Στην μεγάλη φωτογραφία εμφανίζεται το SX-AFE την περίοδο που πετούσε για την Αερολέσχη Αθηνών, παρκαρισμένο στο Νότιο χώρο του αεροδρομίου του Τατοΐου, κάτω από τους ευκαλύπτους που υπάρχουν ακόμη σήμερα στο ίδιο σημείο.

Λίγα χρόνια αργότερα, η Αερολέσχη Αθηνών αποφασίζει να πουλήσει τα Piper Cub που είχε στην κατοχή της.  Το πιο πιθανό είναι ότι  αυτά τα αργά και φασαριόζικα  …αεροπλανάκια δεν καλύπτουν τις …υψηλές αεροπορικές ανάγκες των μελών της Αερολέσχης που προτιμούν να πετούν με τα πιο μοντέρνα και πιο γρήγορα Piper PA-28-140 Cherokee και Cessna 150.

Tο SX-AFE δεν έμεινε στα αζήτητα, πολύ γρήγορα βρήκε νέα στέγη. Η αγοροπωλησία ολοκληρώνεται στις 24 Οκτωβρίου 1977,  ο νέος ιδιοκτήτης είναι ο Αλέξανδρος Τριτσιμπίδας δικηγόρος στον Πειραιά, κάτοχος πτυχίου αεροπλάνων και ιδρυτικό μέλος της νέας τότε Αερολέσχης Πειραιώς. Το συμβόλαιο από πλευράς της Αερολέσχης Αθηνών υπόγραψε ο πρόεδρος της Αερολέσχης,  Υποπτέραρχος (Ι) ε.α. Σπύρος Αλευράς.

Το συμβόλαιο που υπογράφουν οι συμβαλλόμενοι, αναφέρει ότι το αεροπλάνο φέρει κινητήρα Continental  C-90-8-F  (s/n 50042) που γύριζε μια αλουμινένια έλικα σταθερού βήματος Sensenich M-76 AK-2 (s/n 9142). Δεν υπάρχουν πληροφορίες αν κατά την διάρκεια της καριέρας του αεροπλάνου στην Αεροπορία Στρατού, χρειάστηκε να γίνει αντικατάσταση του κινητήρα ή της έλικας.

Σε λίγους μήνες μετά από μεγάλη συντήρηση, το SX-AFE εμφανίζεται στο Τατόι με καινούργια επικάλυψη και νέο χρωματισμό, πραγματικά αγνώριστο. Έτσι αρχίζει μια καινούργια καριέρα σαν ιδιωτικό αεροπλάνο, ξεφεύγοντας μ’ αυτό τον τρόπο, από τη βαριά λεσχική χρήση, καθώς και από τον κίνδυνο ενός ατυχήματος ή συμβάντος που έτσι και αλλιώς, παραμονεύει σε κάθε πτήση κάποιου άπειρου μαθητή.

Το 1981 ο Αλέξανδρος Τριτσιμπίδας αποφασίζει να μεταβιβάσει το SX-AFE στην Αερολέσχη Πειραιώς. Η διαδικασία ολοκληρώνεται στις 10 Ιουλίου 1981. Για την Αερολέσχης Πειραιώς, την μεταβίβαση υπογράφει ο πρόεδρος της Αερολέσχης Παντελής Καλογεράκος.

Στην Αερολέσχη Πειραιώς το SX-AFE παραμένει έως το 1984, οπότε μεταβιβάζεται στην αερολέσχη Γλασκόβης της Σκωτίας. Το SX-AFE  απογειώνεται για τελευταία φορά από το Τατόι με προορισμό την Γλασκόβη. Με νέο ιδιοκτήτη πλέον το SX-AFE λαμβάνει το βρετανικό νηολόγιο G-BLMS στις 21 Νοεμβρίου 1984. 

Παραμένει με αυτό το νηολόγιο περίπου δύο χρόνια, έως τις 19 Αυγούστου 1986, οπότε μεταβιβάζεται για μία ακόμη φορά στην Γαλλία όπου παίρνει το Γαλλικό νηολόγιο F-GBPD. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πληροφορίες  για την Γαλλική περίοδο του L-18C Super Cub, 51-15310.

Εδώ θα αναφερθούμε σε μία ακόμη πτυχή της ιστορίας του SX-AFE. Η αναγκαιότητα της μεταβίβασης των αεροπλάνων από τον Ελληνικό Στρατό στις Αερολέσχες, επέβαλε την αναγραφή κάποιων στοιχείων. Ενα από αυτά ηταν το msn του αεροπλάνου. Μέχρι τότε ο ΕΣ το γνώριζε απλά σαν Piper 310. Με την χειρόγραφη μεταφορά του msn έγινε το λάθος. Αντι του πραγματικού msn 18-1007, στην ΥΠΑ ενεγράφη ως 18-1067. Με αυτό τον αριθμό σειράς έλαβε το ελληνικό νηολόγιο. Το λάθος msn ακολούθησε το αεροπλάνο έως ότου χάθηκαν τα ίχνη του κάπου στην Γαλλία. Για την ιστορία το πραγματικό Piper Cub με c/n 18-1067 εμφανίζεται να πετά ακόμη στις Ηνωμένες Πολιτείες με το αμερικανικό νηολόγιο Ν1269Α.

Θα θέλαμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον Αλέξανδρο Τριτσιμπίδα για τις πολύτιμες και μοναδικές πληροφορίες που μας παραχώρησε, όπως και τον Αλέξανδρο Καρατζά για την έρευνα και τις …κρυμμένες πληροφορίες που αφορούν στο παραπάνω άρθρο.